طبیعت

 

اگر دوستان می دونند اسم این گل چیه لطفا خانواده ای رو از نگرانی نجات دهند !!

دریا٬ آسمون٬ غروب

khazar sun set

 این عکس با عینک آفتابی گرفته شده  نه!... عینک به چشم من نبود به چشم دوربین بود

باکو - بلوار ( ملی پارک )

 

 

سمبل باکو گیز گلاسی ( گیز = قیز = دختر ٬ گلاسی(به فتحه گ !)= قلعه سی= قلعه ی )

عکس های دیگه از این بنای تاریخی ۱ و ۲ و تاریخچه

 

به استقبال بهار

Let Peace Prevail In This World

 

 

When you look for peace
then the peace lies within you
When you search for peace
then it is not hard to find
When you want to keep peace alive
then you allow white doves to fly over you
When you make peace with others
then the whole world live in your heart
When you let peace be in the world
then you live in wonderful world
When you allow peace flow around the world
then your hateness will go and love will flow
When you open the door for peace
then peace welcome to your lives.
Let the peace prevail in our wonderful world

Ravi Sathasivam

این همه بی دقتی چرا؟!

نمی دونم این عکس رو قبلا دیدید یا نه ؟! عکس حسین درخشان در  مصر٬ آرامگاه محمد رضا پهلوی.

در نقشه رسما کشور ارمنستان  حذف شده ! درسته که از این مسئله آذری ها خوشحال می شند٬ اما  نکته داره ! بر دیوار آرامگاه ژاندارم منطقه هیچ سلیقه٬ دقت و ظرافتی در تهیه نقشه منطقه بکار برده نشده!

حالا باید دید این کار کدوم وطن دوستی! بوده؟

پ.ن. دریاچه رو هم نود درجه اونوری دوختند ! و ...

روز تنهایی


            روز تنهایی    
            روزهایمان چه شیرین بود، چه زیبا بود
            وقتی که سایه ی دست مهربانی را
            بر صورت همدیگر نوازش می کردیم.
            روزهایمان پر از عاطفه و عشق بود
            وقتی که برای لحظه ی دیدن جان را فدا می کردیم.

            خاطره ها، کوچه ها، بوی خانه، صدای نم نم باران
            همه بودند، ما داشتیم!

            روزهایمان چه باوفا بود،
            نغمه بود و ترانه، سادگی بود و صفا.
            بود و نبودش همه قناعت بود و رضایت.

            وقتی پرستوهای عاشق بر سر بلبلان نغمه سر می کردند،
            ما هم همدم آنها بودیم و همصدا داشتیم.

            روزهایمان چه ساده و بی ریا بود
            وقتی که تلألؤ خورشید رخنه گر زندگی بود.
            وقتی که گرمی محبت نظاره گر دل هایمان بود.

            حال که تنهای تنهاییم،
            چگونه توصیف کنیم این همه درد را؟
            حال که روزهایمان روزهای تنهایی ست،
            چگونه گوییم زندگی چیست؟

            آن روزهایی که خوش بودیم
            درد و ناله و تنهایی را بازی می دادیم.
            حال دیده هایمان گریان،
            تنهاییم و هیچ نداریم.
            کوله باری از غم و غصه را به دوش می کشیم.
            زندگی را جز دوری و درد و آه و ناله ندانیم.
            فقط چند کلام مانده بر زبان:
            خدا خدا گفتن است و دیگر سراغی نماند

حیدر شرف نهال